Coaching is een volwaardig beroep. Dit betekent dat er specifieke competenties zijn die vastliggen. De 11 coaching competenties van ICF zijn een goeie barometer. Wij voegen eraan toe dat een goeie coach in staat is om zichzelf in vraag te stellen en dus ook een goeie zelf-observator is. En alleen daardoor al wordt hij/zij ook een betere observator. Een coach ziet/hoort wat anderen nog niet zagen en hoorden. De toolbox voor coaches bestaat in “luisteren” en “vragen stellen” zijn super belangrijk maar zijn slechts 2 van de 11 competenties en ook hierin bestaan niveaus.

De essentie zit hem in de kwaliteit van de aanwezigheid van de coach. Een coach is zich bewust van het effect dat hij kan bereiken met zijn toolbox. Levenswijsheid helpt maar is niet voldoende dus de coach heeft niet noodzakelijk grijze haren. Een jonge frisse coach kan een grote hulpbron zijn voor een jonge ambitieuze manager.

De kwaliteit van de aanwezigheid zit hem vooral in de manier waarop een coach aandacht geeft aan kernzaken en niet blijft hangen op ‘wat er misloopt’. Hoe meer de coach je tot perceptieverruiming kan brengen, hoe meer je kan evolueren.

Een goeie coach richt zich op mogelijkheden en durft te confronteren als dat niet lukt. Een goeie coach geeft ruimte en tijd – 2 cadeaus op zich en ondersteunt je in je proces zonder het van je over te nemen.

Een goeie coach zal zeker ook een challenge bieden en kent het juiste evenwicht tussen “gal spuwen” en “zelfverantwoordelijkheid”.

Een goeie coach is dus in staat om de verantwoordelijkheid voor de actie bij de coachee te laten maar doet wel al wat nodig is om jou in je proces bij te staan en dus hoe alerter de coach is, hoe meer jij in beweging zal komen.